اثر میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در بیماران کاندید دیلاتاسیون و کورتاژ تشخیصی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: دیلاتاسیون سرویکس در مواردی مانند دیلاتاسیون، کورتاژ و هیستروسکوپی ضروری است. بخشی از عوارض حین عمل، به‌علت دیلاتاسیون سخت سرویکس است. همچنین یافتن موادی که بتوانند عبور از سرویکس را تسهیل کنند، امری مهم محسوب می‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در بیماران کاندید دیلاتاسیون و کورتاژ صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی روی 60 بیمار کاندید دیلاتاسیون و کورتاژ انجام شد. در 30 بیمار (گروه تجربی) میزوپروستول gµ200 (یک قرص) 4 ساعت قبل از عمل، در فورنیکس خلفی واژن گذاشته شد، درحالی‌که در 30 بیمار دیگر (گروه کنترل) از دارونما استفاده شد. سپس دو گروه از نظر نیاز به استفاده از دیلاتورهگار باریک‌تر از 5 جهت دیلاتاسیون سرویکس، طول مدت دیلاتاسیون و کورتاژ با یکدیگر مقایسه شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون مجذور کای‌دو و آزمون تی آنالیز شدند. ضریب اطمینان درآزمون‌ها 95% بود، و سطح معنی‌داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بیماران دو گروه از نظر سن، پاریتی و نحوه زایمان قبلی با یکدیگر تفاوت معنی‌داری نداشتند. در گروه آزمون برای 4 نفر (3/13%) و در گروه کنترل 11 نفر (7/36%)، از دیلاتورهگار باریک‌تر از 5 جهت دیلاتاسیون سرویکس استفاده شد (004/0p<). میانگین طول مدت دیلاتاسیون و کورتاژ در گروه کنترل 9/1±9/8 دقیقه و در گروه آزمون 39/1±6/5 دقیقه بود، که این مورد نیز اختلاف آماری معنی‌داری نشان داد (01/0p<). نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، میزوپروستول واژینال می‌تواند داروی مناسبی جهت آمادگی سرویکس قبل از انجام دیلاتاسیون و کورتاژ باشد، همچنین باعث خواهد شد سرویکس با سهولت بیشتری دیلاته شود. کلید واژه‌ها: میزوپروستول؛ مرحله اول زایمان؛ کورتاژ؛ دیلاتورهگار؛ کارآزمایی بالینی تصادفی شده.